Ik dacht in 2015 laten we eens een lichamelijke APK uitvoeren. Inmiddels zijn we 18 maanden verder. De tumor is verwijderd, ik heb 33 bestralingen ondergaan in het prostaatgebied en in een ruggenwervel door uitzaaiing, waarvoor ik 5 stereotactische bestralingen met een hoge intensiteit heb ondergaan. De PSA waarde is inmiddels flink gedaald. Nu heb ik 3 maanden rust. Vanaf dag 1 had ik géén pijn, wel ongemakken van de behandelingen.
De laatste jaren heb ik het leven anders leren kennen. Ontslag, het verlies van mijn ouders en een levensbedreigende ziekte. Gelukkig heb ik lieve mensen om mij heen, die mede zorgen dat het leven nog zéér de moeite waard is. Mijn levenskwaliteit/verwachting vind ik het belangrijkste. Emoties en gevoelens gaan op en neer. Ik probeer daar zo relaxt mogelijk mee om te gaan. De ziekte is een onderdeel van mijn (fysieke) lichaam geworden. Er geestelijk mee omgaan is een ander verhaal. Professionele begeleiding, fitness, wandelen, fietsen, yoga en mediteren houden mijn lichaam en geest in conditie. Ik laat alles maar binnen komen, zoals het is. Opgeven is geen optie, daar is het leven te mooi en waardevol voor.
Het leven gaat verder met veel hoop, geloof, liefde en vertrouwen in een goede toekomst.