3 Diagnoses die bij mij horen, maar niets zeggen over wie ik ben. Ze zijn een onderdeel van mijn leven, en dat is soms gewoon lastig. Het beperkt mij en geeft mogelijkheden. Ooit wil ik graag ervaringsdeskundige worden, maar nooit meer zal ik fulltime werken. Dan is al die ellende niet voor niets geweest, dan kan ik andere mensen helpen.

Sinds 2012 heb ik mijn eerste diagnose, ADHD. Ik heb moeite met concentreren en prikkels. En kan ook gewoon heel druk zijn. Vaak ook gewoon op een hele leuke manier. In 2014 werd er voor het eerste gesproken over een depressie. Dat vond ik toen overdreven. Het is winter, ik voel mij minder goed zo gaat het al mijn hele leven. Een jaar later werd ik ook nog suïcidaal. Ontkennen had geen zin meer. En in 2019 is geconstateerd dat ik toch ook wel last heb van PTSS. Een aantal traumatische ervaringen in het verleden en in de hulpverlening hebben mij niet geholpen.

Het suïcidale is nog het engst. Het niet meer willen leven. Gelukkig kan ik ook van het leven genieten en helpt mijn geloof en de hulpverlening. Zonder hulpverlening lukt het mij niet. Dan kan ik niet de balans houden. En met die balans in mijn leven kan ik heel ver komen. Het beste in mijn leven moet nog komen.