Vanaf mijn geboorte werd ik ernstig getraumatiseerd door verwaarlozing, mishandeling en seksueel misbruik. Om aan het geweld te ontsnappen creëerde ik onbewust een veilige wereld in mijn hoofd. Deze binnenwereld bestaat uit 22 verschillende persoonlijkheden. Baby’s, peuters, kleuters, kleine en grote kinderen, pubers en volwassenen. Allen met een eigen karakter, wensen en behoeftes. Sommigen vechten als tijgers, anderen wachten op de dood.
Waar ik ben, zijn zij, altijd en overal, 24 uur per dag.
Jarenlang heb ik gevochten tegen mijn binnenwereld. Het was gevecht dat ik nooit had kunnen winnen. Ik vocht namelijk tegen mezelf want ook ik ben niet meer en niet minder dan “een deel van deze binnenwereld”.
Na een jarenlang proces heb ik voor 90% geaccepteerd dat ik DIS heb. Ik ben gaan inzien dat alle persoonlijkheden zijn ontstaan vanuit bescherming. Omdat het onmogelijk was om te ontsnappen aan alle gruwelijkheden, vluchtte ik weg in mijn hoofd. Mijn lichaam werd overgenomen door verschillende persoonlijkheden die de trauma’s ondergingen zodat ik het niet bewust hoefde mee te maken. Leven met DIS is zeker niet mis, maar toch…