Al sinds ik mij kan heugen, weet ik dat ik anders ben. Dat merkten mijn klasgenoten ook en ik was dus degene die altijd gepest werdt.
Zowel op de basisschool als op de middelbare.
Ik heb autisme, hier zijn we later achter gekomen.
Ik begon op het gymnasium en na 3 jaar middelbaar onderwijs, deed ik in de herfstvakantie mijn eerste zelfmoordpoging. Een eetstoornis had ik al, want ik was altijd mollig en ik wilde liever gepest worden, dat mensen zeiden dat ik een skelet was, dan dat ik een varken was.

Ik was 15 en vanaf toen ben ik nooit meer naar school gegaan, ik kreeg leerplichtontheffing.
Ik werd gedwongen opgenomen en heb vele malen in de separeer doorgebracht, omdat ik dusdanig suïcidaal was, dat ze zelfs op de gesloten afdeling mijn veiligheid niet konden waarborgen.

Het pesten is natuurlijk niet de enige reden dat ik zo ver weg ben gezakt, seksueel misbruik en een vechtscheiding hebben hier ook een heel groot aandeel in.

Mijn eetstoornis was mijn toevlucht en ik ben begonnen met automutileren.
Ik ben nu 23,ik zit nu weer in een diepe depressie.
Mijn benen zijn totaal verminkt door het automutileren. Mijn hoofd is een grote chaos.
De enige momenten van ontspanning zijn voor mij paardrijden en lopen met mijn honden.