Toen ik 18 jaar geleden de diagnose kreeg heb ik besloten me dat, zo lang het kan, zo min mogelijk te laten beperken, Mijn partner zei ‘Jij mag voortaan bepalen waar we heen gaan op vakantie’, en dat heeft hij gemerkt. Met ons gezin reisden we de halve wereld rond en nu de kinderen volwassen zijn samen of met vrienden. Inmiddels kan ik nog met maar met een vinger typen, nauwelijks praten en zit ik in een rolstoel. Maar wat niet is veranderd, is mijn werklust en werkenergie. Tussen de reizen door ben ik druk met vrijwilligerswerk voor vier organisaties. Echt, je heb meer keuzes dan je denkt!