Om te herstellen na de stomahersteloperatie heb ik mezelf tot doel gesteld om gedurende een periode van 100 dagen, iedere dag met mijn voeten in de zee te belanden. 100 dagen met je voeten in de zee, noemde ik mijn project. Vrienden en familie konden mijn weg volgen op Facebook. Ondanks dat ik veel last had van mijn darmen en ik me ook best schaamde daarvoor, wilde ik dat er iemand meeliep. Ik wist op die manier dat er iemand voor me was als ik niet goed zou worden. Tot mijn verbazing melden zich naar aanleiding van mijn verslag op facebook iedere dag wel iemand om mee te wandelen. Het regelde zich als het ware vanzelf. Iedere dag had ik op deze manier even ziekenbezoek op een manier die ik aankon. Gecombineerd met heerlijk buiten zijn en de nodige beweging. Het was niet eenvoudig om te doen, of om vol te houden, maar het is me gelukt! De rest van de dag bracht ik vaak door op de wc, maar wel met dat dagelijkse lichtpunt in gedachten. De liefde die ik ontving van de mensen die met me meeliepen en mijn gezin, hebben me door die zware periode heen getild. Het waren dierbare gesprekken daar op het strand. En iedere keer heeft het tot een mooie en oprechte ontmoeting geleid. Ik kijk daar intens dankbaar op terug.