Meteen toen we het ziekenhuis uitliepen met de diagnose PSMA/ALS, hebben mijn vrouw ik elkaar aangekeken en besloten dat we alles vanuit het positieve willen benaderen. Geen tijd voor negativiteit werd het motto. Genieten van wat nog wel kan en niet teveel bezig zijn met mijn beperkingen. Die accepteer ik wel, maar stapje voor stapje als ze komen. Lukt het altijd? Nee, natuurlijk niet! Maar vanuit het positieve te vertrekken, geeft mij zoveel kracht en plezier, dat ik mijn ziekte veel makkelijker kan dragen. En met die energie stort ik me in het leven waar ik nog veel te doen heb. Herinneringen maken met familie en vrienden en in het bijzonder mijn vrouw Sascha, onze zoon Ravi (8) en onze dochter Niva (3). Het gaat er niet om wat je meeneemt, maar om wat je achterlaat.