Marvel Harris (1995) zocht een manier om met hevige emoties om te gaan en ontdekte dat fotografie, met name het maken van zelfportretten, een therapeutische werking had. Deze therapeutische werking wil hij graag delen.
Vanuit zijn eigen ervaring om kwetsbaarheid te tonen nodigt hij anderen uit hetzelfde te doen zonder dat hij daar een waardeoordeel over heeft. Elk mens mag
er zijn zoals hij of zij is. Het zijn de imperfecties die ons als mens uniek maken. Wanneer Marvel deze imperfecties en kwetsbare kanten van mensen anders dan zichzelf in beeld brengt, wil hij ze laten ervaren dat pijnlijke emoties draaglijker kunnen worden naarmate je deze meer deelt. Waar woorden tekortschieten spreekt het beeld.