Jan Dirk van der Burg (1978) fotografeert en filmt. Ook maakt hij boeken en is naast Twitterbiograaf ook de landelijke autoriteit op het gebied van Olifantenpaadjes. Zijn bekendste werk is ook het fotoboek Olifantenpaadjes (2011), een optimistische aanklacht tegen een landschappelijke misstand en een ode aan de kortste weg van A naar B. Ook maakte hij een verhaal over de laatste dagen van Venus Sex Cinema de oudste sexbioscoop van Amsterdam (Foam 3h 2009), inventariseerde hij de Nederlandse ode aan Nelson Mandela met Stefanie Grätz (After Mandela, 2013) en publiceerde hij het beste werk van de Iraanse censuurdienst in de publicatie Censorship Daily (2012). Op dit moment werkt hij in Oekraïne aan een documentaire en een boek waarin hij een plastic tasjestrend volgt om die vervolgens te gebruiken om de gecompliceerde verhoudingen in de samenleving te ontrafelen. Daarnaast heeft hij en wekelijkse beeldcolumn #heerlijkgenieten in de Volkskrant Magazine en maakt hij met Marcel van Roosmalen de serie Nederland onder het Systeemplafond voor De Correspondent.